به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اصفهان، استاد حاج شیخ حسین انصاریان در سخنرانی خود در بیت الاحزان اصفهان اظهار داشت: از مجموعهٔ آثاری که از وجود مبارک حضرت رضا(ع) بهجا مانده، استفاده میشود که امام عاشق این بود که مردم دینشناس شوند؛ وقتی مردم دین را بشناسند و بفهمند که این مجموعه حق و حقیقت است و ریشه و سازندگی دارد، به دین علاقهمند میشوند و بعد از علاقهٔ به دین، دیندار میشوند؛ وقتی دیندار شدند، منبعی از خیر و منفعت و سود نیز برای خود و مردم میشوند
وی با تأکید مجدد بر اینکه امام رضا(ع) می خواستند مردم فقیه در دین باشند، تصریح کرد: کلمهٔ فقیه در قرآن ذکر شده؛ فقیه نه به معنی اینکه مردم بروند و چندسال در حوزه درس بخوانند و لباس بپوشند و اجازهٔ اجتهاد هم از اساتیدشان بگیرند و به محراب و منبر برگردند؛ فقیه یعنی دینفهم و فقه لغتاً به معنای درک فهم است.
استاد حوزه افزود: مردم که دینشناس شوند، عاشق دین میشوند، امام رضا (ع) می فرمایند؛« لو عرف الناس محاسن کلامنا لاتبعونا »، اگر مردم زیبایی این دین را در سخنان ما بفهمند، پیرو این دین میشوند. وقتی در حد گنجایش خودشان و در حد استطاعت خودشان پیرو این دین شدند، یک مسیح میشوند؛ یعنی مبارک میشوند، یعنی یک منبع خیر و سود و نفع برای همه میشوند و وقتی آدمی منبع خیر شد، آثار عجیبی از او بروز میکند.
اگر در پیشگاه خدا فراموش شویم، وضعمان هیچ علاجی نخواهد داشت
استاد انصاریان توجه به قیامت و فانی بودن این دنیا را مورد تأکید قرار داد و اظهارداشت: برخی وقتی می بینند که مُردند، تازه بیدار می شوند، «کفی بالموت واعظا» مُردن مردم برایتان بس باشد تا پند به شما بدهد که این مجلس ختمها و این تشییع جنازهها برای شما هم هست.
وی بیان داشت: به نظرتان شما از این کاروان بیرون نیستید؟ تردیدی نیست که شما هم داخل این کاروان هستید، صفهای جلویی به قبر میروند و برایشان ختم و هفتم و چهلم میگیرند؛ نوبت صف ما هم که شد، ما هم در قبر میرویم و برای ما هم ختم و چهلم میگیرند و در این دنیا به کل فراموش میشویم، مگر اینکه در پیشگاه خدا فراموش نشویم؛ اگر آنجا هم ما را به فراموشی بدهند، وضعمان و کارمان هیچ علاجی ندارد.
دین تنها انسان های اصیل را می سازد
وی با بیان اینکه پروردگار بندگان را آفریده تا به یکدیگر رسیدگی داشته باشند ادامه داد: «لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم» معنای جامعی دارد؛ «ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»، من را برای خدمت ساخته؛ هم خدمت به خودش که بندگی است که نفع این خدمت برای خودم است و هم خدمت به خلق که آنهم نفعش برای خودم است. من قلبم را خوب کردم، این دل به چه درد مردم میخورد؟ به چه درد قوم وخویشهایم میخورد؟ به چه درد جوانهای بیکار میخورد؟ به چه درد دخترهای بیجهیزیه مانده میخورد؟ به چه درد آن که پول عمل برای بیمارستان ندارد میخورد؟ این قلب که امیرالمؤمنین(ع) میگویند: قلب حیوان است و صورت صاحبش صورت انسان است: «الصورة صورة انسان و القلب قلب حیوان». این نتیجهٔ دینشناسی است. یک عرقخور، یک لات، یک رانندهٔ کامیون، یک بینماز، یک بیروزه، یک لائیک میآید و با مرگ یکنفر بیدار میشود، دیندار میشود و منبع خیر و منفعت میشود؛ دین این را میخواهد و علم عهدهدار ساختن چنین انسانهایی نیست، عقل هم قدرت ساختن چنین انسانهایی را ندارد و این کار فقط کار دین است.
انتهای پیام 313/17